Οι λαμαρίνες έχουν πια εγκατασταθεί και μαζί με αυτές πέριξ της πλατείας έχει εγκατασταθεί ένας στρατός κατοχής που μπορεί να επιβληθεί μόνο με τη βία. Στο εργοτάξιο δεν υπάρχουν άδειες, ακόμα και η περίφραξη που έχει στηθεί είναι σε ύψος πολύ μεγαλύτερο από το επιτρεπτό, μηχανήματα διασχίζουν τον δρόμο ανάποδα, δεν τηρούνται καν τα προσχήματα. ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και εργολάβοι πρωταγωνιστούν στο παραμύθι του γυμνού βασιλιά. Στο καθημερινό παρατηρητήριο συγκεντρώνεται διαρκώς κόσμος, ζητά τις άδειες, πιέζει και η αστυνομία στον ρόλο του πιστού υπηρέτη όχι μόνο δεν πράττει τα απαραίτητα, αλλά τρομοκρατεί οποιοδήποτε άτομο τολμά να πει ότι ο βασιλιάς… δε φορά ρούχα. 

Ο Σεπτέμβρης είναι και μήνας συμβολισμών. Εκείνοι ξεριζώνουν δια της βίας από το κέντρο της πλατείας το άγαλμα των 3 ερώτων, τυλίγοντας με  άτσαλο τρόπο σε ένα βρόμικο σεντόνι, τα σύμβολα και την ιστορία. 4.500 άνθρωποι, όμως, πλημμυρίζουν την Πατησίων και τη γειτονιά των Εξαρχείων και σαν ορμητικό ποτάμι διαδηλώνουν δυναμικά. Αυτοί διαμορφώνουν την ιστορία και όχι μόνο δεν έχουν πει την τελευταία λέξη, αλλά είναι έτοιμοι και έτοιμες να τη γράψουν όπως τους αξίζει. 

Ακούστε και νιώστε το 3οεπεισόδιο του Podcast «Δύο μέτρα και ένας σταθμός».