Όλα τα χρόνια της προσφυγικής κρίσης, σήμερα, πάντα οι πρόσφυγες/ισσες, οι κατατρεγμένοι/-ες αυτού του κόσμου έβρισκαν, βρίσκουν και θα βρίσκουν στέγη, τροφή και αλληλεγγύη στη γειτονιά μας. Είναι και αυτό που ενοχλεί ένα ολόκληρο σύστημα.

Στον Ελαιώνα όσοι και όσες σώθηκαν από πολέμους, φτώχεια και ναυάγια εκτοπίζονται με τη βία για άλλη μια φορά, για χάρη των επιχειρηματικών σχεδίων του δήμου. Στο Αιγαίο και στον Έβρο πνιγεται και δολοφονείται κόσμος. Όμως…

… Εσείς τους πνίγετε, εμείς τους ανοίγουμε τα σπίτια μας. Μαζί με τους κατοίκους των νησιών που προσπάθησαν και προσπαθούν να σώσουν ανθρώπους, απέναντι στους αιμοδιψείς και απάνθρωπους αυτού του κόσμου